مشخصات سمعک فوناک

برای دستیابی به تغییر یک دسیبلی در سطح برانگیختگی، فرکانس باید به میزان یک هیجدهم ERBn تغییر یابد. بنابراین، مدل زویکر پیش بینی میکند که فرکانس DL در هر فرکانسی باید 1/ میزان ERBn در آن فرکانس باشد. برای آزمایش مدل زویکر، فرکانس های DL به عنوان فرکانس سمعک فوناک مرکزی اندازه گیری شدند. دو روش برای اندازه گیری فرکانس پردازشی وجود دارد. یک روش نیازمند پردازش دو تن ثابت و پی در پی با اندکی تغییر در فرکانسشان است. در هر آزمایش، تن ها به طور تصادفی ارائه می شوند و شنونده باید مشخص کند که آیا کدام فرکانس دارای تن بالاتری است. تفاوت فرکانس بین دو تن تا زمانی که شنونده به درصد قابل توجهی از اطمینان - مثلا 75%- برسد تنظیم می شود. این روش اندازه گیری را تفاوت حد برای فرکانس (DLF)می گویند. روش دوم اندازه گیری مدلاسیون فرکانس تشخیص حد (FMDL)  نام دارد که از تن هایی استفاده می کند که از لحاظ فرکانس تعدیل می شوند. در چنین تن هایی، فرکانس به حالت دوره ای و منظم حول فرکانس مرکزی بالا و پایین می رود. تعداد دفعاتی که فرکانس در هر ثانیه بالا و پایین می رود میزان مدلاسیون نام دارد. به طور معمول، ایت میزان خیلی پایین است و تغییر در فرکانس به صورت نوسان - چیزی شبیه چهچه -  در نواک شنیده می شود. برای تعیین آستانه ی تشخیص فرکانس مدلاسیون، دو تن پی در پی پخش می شوند، یکی از لحاظ فرکانس تعدیل می شود و دیگری فرکانس ثابتی دارد. نظم تن ها در هر بار تصادفی است. شنونده باید مشخص کند که کدام تن تغییر پیدا کرده است. مقدار تعدیل (که به آن عمق مدلاسیون نیز می گویند) باید به میزان مشخصی که معیار باشد برسد و بدین ترتیب می توان تعیین کرد کدام تن مد نظر است.

تصویر شماتیک مدل الگوی برانگیختگی برای پردازش فرکانس / الگوهای برانگیختگی برای دو تن سینوسی که اندکی در فرکانس با هم تفاوت دارند نشان داده شده است. این دو تن دارای فرکانس های 995 و 1005 هرتز می باشند. فرض بر این است که تفاوت در فرکانس، AF، می تواند در صورتی که سطح برانگیختگی بیشتر از معیار مورد نظر تغییر یابد، قابل تشخیص باشد. بزرگترین تغییر در سطح برانگیختگی در سمتی است که دارای فرکانس کم است.