در بررسی های Anatomic باید به 4 اجزای Internal Auditory canal , Inner ear , External ear , Middle ear توجه نمود که در این مرحله پزشک متخصص از یافته های موجود در MRI , cTscan استفاده می کند .
از جنبه ی Audiologic باید 3 عامل مهم Post – Lingual و late Preligual, Early Periligual را در نظر داشت .
اگر فرد کاندید کاشت قبل از سن زبان آموزی ( در سنین کمتر ) دچار کم شنوایی
در موارد کاهش شنوایی قرینه و وقتی هیچ عامل ادیولوژیک یا جراحی دیگری وجود نداشته باشد که گوش بهتر را برای کاشت مشخص کند ، برخی مراکز کاشت را در گوش راست انجام می دهند . دلیل این انتخاب آن است که مراکز گفتاری مغز در نیم کره ی چپ قرار دارند . و با توجه به غالب بودن مسیرهای دگرسویی شنوایی کاشت در سمت راست ممکن است پردازش گفتار و زبان را تسهیل کند .
عوامل دیگر مانند دست برتری ( راست برتری یا چپ برتری ) better balance ear و محدودیت های جسمانی و سهولتی که با آن کودک می تواند از دستگاه استفاده کند نیز باید مورد توجه قرار بگیرند .
در مورد افرادی که دیرتر ولی همچنان قبل از سن زبان آموزی دچار کم شنوایی بیماری های گوش داخلی شده اند، گوشی که آستانه های شنوایی بهتری دارد و یا مدت زمان بیشتری از سمعک استفاده کرده برای انجام عمل کاشت حون انتخاب می شود .
در افرادی که بعد از سن زبان آموزی دچار کم شنوایی شده اند یکی از موارد قابل توجه در انتخاب گوش دریافت کننده ی پروتز میزان بهره مندی از سمعک است . گوشی انتخاب می شود که بهره ی کم تری از سمعک می برد همچنین گوش
با تمام موارد ذکر شده در مورد انتخاب گوش دریافت کننده ی پروتز نباید این اصل مهم را فراموش کنیم که تصمیم گیری همیشه باید بر اساس ویژگی های هر فرد به طور جداگانه صورت بگیرد .